Sayfalar

30 Mart 2011 Çarşamba

Sarımsak Haberleri

Lokum oğlum 14 aylık oldu geçen hafta.
Artık gayet yürüyebilen merdiven çıkabilen bir çocuk ama hala sadece istediğinde.
İstemediğinde ya da hızlı ilerlemesi gerektiğinde eski usul quasimodo emeklemesi moduna dönüyor.

Çok şey anlatıyor ama hiçbir şey anlamıyoruz. Dün o kendi kendine söylenirken çıkardığı sesleri taklit ettim, “oha anladı beni galiba” şeklinde hayret ifadesiyle bir bakışı var keşke o anı resimleyebilseydim.
Deve – cüce oynuyor.
Koltuğun en tepesine tırmanıyor. Hatta minik Nasuh tırmanma konusunda engel tanımıyor babasının gözetiminde koltuk tepesinden, mama sandalyesinin tepsisinin üzerinde ayakta durmaya kadar vardırdı işi.
El sallıyor iki gündür, yeni başladı.
Akülü araba, scooter, bisiklet gördü mü kilitlenip kalıyor.. Bu kadar mı karakteristik erkek çocuğu olur.
Yemek konusuna hiç girmiyorum hala düzene oturamadı, 9 aylık bebek yemek alışkanlıklarındayız neredeyse. Üzerine çok varmıyorum artık. Bu pürelerden ne zaman sıkılıp, ev yemeği yemeye başlayacak merak ediyorum sadece.
Annesine, babasına çok düşkün ama biz birbirimize çok düşkün bir aileyiz desek yanlış olmaz.
Babası ona cesaret veriyor, benden daha çok farkındayım. Baba olunca tehlikeli işlere daha hevesli.
Ben, cesaret vermiyorum çok temkinli olması beni mutlu ediyor bile diyebiliriz. Mesela dün parkta kaydıraktan kaydırıyoruz tutarak, elimiz biraz geride o kucağımıza doğru atlayıp kayıyor. Babası biraz daha geriye çekti elleri hemen sesle protesto etti ı-ıh neredeyse konuşsa “dikkat et biraz eller geride nasıl atlayayım” diyecek.
Çocuklar sabahları uyandıklarında fırından çıkmış sıcak kek gibi oluyorlar demiş Blogcu Anne.
Son derece katılıyorum. Sabah hemen koynuma alıyorum saat 07:30 uyansa da, uyanmasa da..
Oğlumu görmeden işe gitmeye tahammülüm yok. Böyle mırnav mırnav sırnaşıyoruz sağa sola atıyoruz kendimizi ben fırsat buldukça yiyorum kendisini..
Gözümün önüne bir –iki sene sonraki hali geliyor. Anne öpmeye çalışır, oğlan iter. Şimdiden itiyor, sıkıştırmayayım diyorum ama engelleyemiyorum.
Akşamları işten çıkıp eve vardığımda içimi öyle bir mutluluk kaplıyor ki anlatamam.
Ne güzel şeysin oğlum sen..
Senden sonra tek ve sürekli duam Allah bizi birbirimize bağışlasın ailecek.

2 yorum:

  1. Yerim ben küçük tırtılı.
    Hareketli zamanlara çoktan merhaba demişsiniz anladığım kadarı ile.Allah kolaylık versin arkadaşım:)
    Blogcu Anneye katılıyorum sabah o hallerini görmek o kadar güzel ki:))
    Allah ayırmasın sizleri canım, mutluluğunuz daim olsun:)

    YanıtlaSil
  2. amin hepimizin inşallah

    YanıtlaSil