Mesleki Deformasyon

İnsan kaynakları alanında çalışmadan önce iş çıkışı, disiplin süreci gibi durumlar, çok ürkütücü, duygusal açıdan çok zor işlerdi. 13 yıllık iş hayatımın büyük kısmı bir şirkette finans alanında çalışarak geçti. Uzun yıllardan sonra orada aldığım istifa kararı bomba etkisi yaratacak, yer yerinden oynayacak sanıyordum. Tabii ki hiç öyle bir şey olmadığı gibi istifa kararımı söylediğim insan kaynakları uzmanı fazla cool bir tepki verince basbayağı şaşırmıştım diyebilirim.
Son 4 yıldır insan kaynakları alanında çalışıyorum. Hatta iş akdi fesih ve disiplin süreçlerini yönetmek işimin parçası diyebilirim.
İlk öğrendiğim şey " kimse, yeri doldurulmaz değildir" olmuştu.
Bir günde, 20 kişiyi işten çıkarmak zorunda olduğumuz günler oldu.
Artık birinin işten çıkması ya da uyarı alması çok olağan geliyor.
Hiç bir şey dünyanın sonu değildir mantığım iyice pekişti.
İş çıkışı ve uyarı verme işini kına gecesi şenliğinde yapıyorum, umut dolu.
Bir kapı kapanır, diğeri açılır düsturuyla.
Çıkış zamanlarındaki hüznü deforme ettim iyice.
Bu işe tapıyorum diyememekle birlikte bu tarz yaptığım için kendimden memnunum diyebiliyorum.