İki gündür 4 azıyı aynı anda çıkarmaya çalışan oğlum, gece yarısından sonra yanımıza geliyor. Birlikte uyuyoruz. Daha doğrusu o uyuyor ve ben onu seyrederek şükretmekten uyuyamıyorum nedense.
Aramızda anneliğin bu yoğun ve duygu dolu anlarını sık yaşayanlar anlayacaktır beni.
Nasıl gururlanıyorum insanlar, yakışıklı, çok akıllı falan dedikçe, aslında çok şükür her şeyi normal bir evlada sahibim.. Üstün zekalı ya da değişik yetenekleri olduğunu sanmıyorum, sanmadığım gibi her tür anomaliden rahatsız olduğum için sevinip, şükrediyorum. Ama bakıcımız Lia ki kendisi yeryüzündeki en negatif ve doğrucu insan, oğlan çok zeki bir şeyi bir kere söylemek yeterli demiyor mu bende deli gibi bir coşku peydah oluyor.. Allah'ım, sen çok büyüksün, bu can'a anne olarak beni seçtiğin için şükürler olsun diyorum.. Ama gözlerim dolu dolu, anormal bir huşu ve aşktan öte bir sevgiyle.
Neyse Lia'ya da haksızlık etmeyeyim iyi kadın, iyi kalpli, oğlumla arası iyi yani asık suratından hiç rahatsız değil aksine içinde riya barındırmadığı asla yapmacık olmadığı için çok severim kendisini. Allah şaşırtmasın.
İki gündür yoğun hislerle kalkıp, mutlaka bu hisleri yazmalıyım diyorum iş yoğunluğundan anca sıra geldi.
Lokum oğlum, 2 yaşında oldu.
Doğumgününü Zamane Kahvesi'nde aile içi bir kahvaltıyla kutladık.
Çok memnun kaldık.
Ardından dr. kontrolüne geldi sıra 89 cm boy, 12 kg olmuş lokum yanaklım.
Nihayet fantomalt ile yollarımızı ayırdık, çocuğum 2 yılda anca normal kiloya ulaşabildi, inşallah böyle devam eder.
Kelimeler gırla o kadar çok kelimesi var ve hepsini o kadar tatlı ve yanlış söylüyor ki. Keşke sürekli kaydedebilsem, onun sesinden.
Artık puzzle'lar, legolar hepsi hakkını vererek oynanıyor.
Böyle böyle yuvarlanıp gidiyoruz.
Oğlum büyüyor, bir sene önce çok çabuk geçiyor diyenler, HAKLISINIZ, çok çabuk geçiyor...
Uzun yıllar birlikte ve sağlıkla geçsin, hızına yapacak bir şey yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder